اگر مدیریت سید مرتضی نبود این دو نفر هم می‌شدند پیش‌نماز و امام جماعت یا امام جمعه
گاهی مواقع که فشار مالی خیلی اذیتم میکنه به این فکر می افتم که شاغل بشم ، به این فکر بودم که استاد در جلسْ درس سخنانی گفتند؛ حیفم اومد براتون نقل نکنم.
وضع مالی سید مرتضی خوب بود و مقداری زمین روستایی خودش را وقف حوزه علمیه نجف کرد که طلبه‌ها کتاب بخرند، لوازم التحریر بخرند، کاغذ بخرند، قلم بخرند و مرکّب بخرند که اصلاً وقف را احیا کرد...
ما باید به مردم بگوییم چه چیزی را وقف بکنند، وقتی نگوییم او مرتّب یا آش وقف می‌کند یا نذری دیگر. ما باید بگوییم شما اول مسیر وقفتان برای علوم الهی باشد.
سید مرتضی این کار را کرد، وقف کرد، شهریه هم می‌داد، درس عمیق فقهی و کلامی هم داشت. او درس را که می‌داد، اشکال طلبه‌ها را، سؤال‌های طلبه‌ها را هم بررسی می‌کرد.
دید دو نفرند که خیلی خوش‌استعداد هستند، اینها را شناسایی کرد، به یکی ماهی دوازده دینار شهریه داد طبق نقل بحرالعلوم، به یکی ماهی هشت دینار، آن کسی که به او ماهی دوازده دینار شهریه داد، شده شیخ محمد حسن طوسی که دو کتاب از کتب اربعه را نوشت، آن یکی شده قاضی ابن براج؛
اگر مدیریت سید مرتضی نبود این دو نفر هم می‌شدند پیش‌نماز و امام جماعت یا امام جمعه، وقتی انسان عائله داشته باشد و نتواند اداره کند از حوزه جدا می‌شود، او دیگر شیخ محمد حسن طوسی نمی‌شد، او یا واعظ می‌شد یا پیش‌نماز می‌شد یا امام جمعه می‌شد. این نهال‌فروشی از بدترین آسیب‌های حوزه است. حوزه بعد از صد سال نتواند شیخ انصاری داشته باشد، شیخ انصاری یک عالم معمولی بود.
