یک خاطره‌ی موز خیاری

یکی از بستگان تعریف می‌کرد که دوران دبستان‌شان مدرسه بهشون موز میده و اینا چون تا اون موقع ندیده بودن خیال کردند خیار هست! ناراحت شدند و اعتراض کردند چرا خیار پوسیده میدن؟! یکی از بچه‌ها... که می‌دونست ماجرا چیه همه رو بی سر و صدا جمع کرد و برد منزل و لذتش رو برد :)

این بنده خدا که ماجرا رو تعریف می‌کرد می‌خندید و حرص می‌خورد...

ایشون [استاد زیدآبادی] از دبیرهای خوب جامعه بودند، خدا بیامرزدشون.

در واقعیت‌های زندگی هم چه بسا دوتا چیز خیلی شبیه به هم باشند ولی اصلا ربطی به هم نداشته باشند، دقیقاً مثل همین موز و خیار پوسیده، خوبه که مواظب باشیم موقعیت‌های خوب رو بخاطر ندونم‌کاری‌های خودمون از دست ندیم.